Van de Zijde naar Katoen

Van ouds her hangt er rond de zijden kamerjas een zweem van decadentie. Aan het begin van deze eeuw schrijft een journalist van The Sunday Times over toneelschrijver en dandy Noël Coward: 'he writes his plays in a flowered silk dressing gown before breakfast.' Voor Coward was de kamerjas een ideaal kledingstuk om volgens zijn zeggen 'equals or inferiors' te ontvangen. Later treedt hij in een van zijn eigen toneelstukken op in een zijden kamerjas waardoor hij er voor de rest van zijn hele leven mee geassocieerd is gebleven. Ook Playboy uitgever Hugh Hefner liet zich meer dan eens vastleggen in de door Coward zo geliefde dracht. Beide lieden betrokken hun waar bij het New Yorkse filiaal Sulka.
Tot op heden hangt daar een aardige collectie maar het jachtige leven doet dergelijke kledij bijkans onderstoffen. Zijden of kasjmier jassen zijn voorbehouden aan heren die hun voeten in fluwelen slippers steken met daarop in gouddraad geborduurde monogrammen. Kasjmier of zijden ochtendjasen hebben het veld geruimd voor praktische niemandalletjes van badstof. Maar zelfs in de wereld van de badstof kamerjas heeft zich iets van snobappeal weten door te dringen. Zo betrekken de meest vooraanstaande Parijse vijfsterren hotels hun badstofjassen bij het hoogwaardige Porthaults en opteren de Italianen bij de creaties van Frette.

199703